wr

i siedze sobie dzis w swojej kryjówce..
i nie zamierzam dzis stąd wyjść.
i kocham Cie jeszcze dwa razy bardziej,
i nie zrobie z tym juz nic.

dlaczego wyrok?
moje byc albo nie,
sie rozważa..
i nie zalezy w zadnym stopniu
ode mnie..
dzis po prostu nie mogłam isc do szkoły,
nie mogłam dzis isc nigdzie.
i nie moge spać ani jeść

choc jedno jest lekarstwem na drugie.
czekałam na Ciebie w kazdej sekundzie
teraz czekam dwa razy bardziej.
nie wiem co jest gorsze.
nie wiem jak Ty to przezywasz..
wiem jak przezywam to ja.
ja nie czuje swoich rąk
nie dlatego ze drżą,
dlatego ze ich nie ma.
i nie czuje swoich nóg..
i nie czuje swojej głowy,
i nie czuje swoich ust,
i nie czuje niczego.
bo dzis mnie nie ma
i nie bedzie do czwartku.
a w czwartek osiągnę apogeum swej nicości.
moze i sie uzalam-nie wiem.
ale ktoś na moim miejscu umarłby juz dawno..
rozbudziles moje nadzieje..
i nie przepraszaj za to.
lecz ja nie zapomne.
trwam w zawieszeniu
i nie wiem co zrobisz..
i nie wiem jak to będzie.
ale wiem jak sie boje..
a boje sie okropnie..
chyba czas zakończyć moją litanie...

kurwa mać
.

:)