Szalona Monia

Siemacie

W styczniu już jakoś mówiłam sobie, a napiszę coś, napiszę, bo tęskno mi było do was strasznie ale widzicie, PRIORYTETY, nie było czasu, nie było chęci, nie było o czym, a nawet jak było to się po prostu nie umiało tego ładnie w słowa ubrać. Z resztą, kiurwa, nie powiem bo mam pewne obawy, że wyszłam z  wprawy co do pisania bzdurków.

Dzisiaj niedziela, nudy na pudy, nostalgia okrutna, zajrzałam tutaj ot tak, bo na internetach nic ciekawego a tutaj zawsze znajomki same. Przejrzałam co poniektóre notki  i muszę wam powiedzieć, że kiedyś byliście bardziej kreatywni, żal mi was. Żal mi podejrzewam będzie również i siebie jak to napiszę no ale co, kiedy akurat tak mnie ochota naszła.

TYLKO CO JA BYM WAM MIAŁA NAPISAĆ. Ano widzicie, u mnie jak to u mnie, Gdańsk wita, studia się kręcą i w sumie tyle. Mieszkam z Ng i Martą, mamy kuchnię z łazienką, dużo chlejemy, chodzimy do Rockoutu na karaoke, uczyć się jak uczyć, zawsze miałam ciągoty do czytania, no to się czyta. Chociaż Ng mówi, że nie robię nic, a właśnie gówno bo robię, cały czas, wpierdalam znaczy się.  Mówią że student głodny chodzi, a nieprawda wcale, gdybyście zobaczyli naszą lodówkę toby wam kopara opadła bo wszystko w niej jest. Najlepszym dowodem na to jak nam się powodzi jest moje dodatkowe 3 kilo. Kurwa, 3 kilo do przodu, porażka. Myślę jednak że prędzej czy później będę zmuszona by się za siebie wziąć, na razie jednak wynajduję kolejne powody aby do tego nie dopuścić.

Najdziwniejsze a zarazem najsmutniejsze jest to, że na studiach stałam się taką ałtsajderką. w Kutnie albo mnie ktoś lubił albo mnie nie lubił, a tutaj mnie po prostu nie lubią. DOBRA, może nie powinnam mówić lasce z mojej grupy że nie jest na moim poziomie i nie będę z nią rozmawiać, ale alkohol robi swoje. Bardzo kocham ludzi, przeokrutnie, jednakże nie przejmuję się tym aż tak. Mam przecież Ng i Martę i jakąśtam Kludię w Łodzi, Bartka i Kasię w Warszawie, Szynę w Poznaniu, więc jest na plusie. Nooo a poza tym mam dwie nowe koleżanki, będąc w górach z Ug poznałam Monikę ( patrzcie zdjęcie), a jesteśmy do siebie tak zadziwiająco podobne, że aż nie mogę się nadziwić. Superżywiołowa, krejzolka taka że przechuj, cudowna absolutnie. Nooo i jest jeszcze Agusia, słodka przerozkoszna bestia, nasz aniołeczek, chociaż język nie powiem, bo ostry miewa jak żyleta. Wyjazd w ogóle był zajebisty, zabawa do porzygu że tak się wyrażę.

Co ja bym wam mogła jeszcze napisać. Nie wiem, może to, że Gdańsk jest piękny. Nie lubię dużych miast, nigdy nie lubiłam ale tutaj da się pokochać to życie. Noo, poza tym nie walę zbytnio na centrum, żyję sobie cicho na żabiance, niedaleko Sopotu. Najgorsze to podróże pociągiem. Polskie koleje nie są niezawodne, 4.5 godziny podróży to norma, o ile oczywiście pójdzie wszystko zgodnie z planem a z tym jak wiecie różnie bywa.

Nie wiem, nie wiem co wam pisać więc nie męczę. Nie stop, pokochałam Milky Chance . płytę jego mogę wam polecić gorąco, młody bóg!

Chciałabym tu wrócić jeszcze niedługo, fajnie by było po feście, napiszcie mi coś miłego, no no kochani moi.

Buziaki

Słodka jak cukierek i tłusta jak boczek ja.