...

Spadła kolejna kropla do morza potrzeb,
choć powieka oschła, to policzki z łez mokre.
Chyba mam problem podobno juma nie śpi,
a postradałem zmysły, moje ręce we krwi.
W jednej z nich nóż, w drugiej wyrwane serce,
stoję na zgliszczach człowieka, który kochał wiernie.
Uczucia bierne weszły w reakcje z sednem,
wydrążyły rów mariański zalany wierszem.
Żyję w mieście, gdzie niejeden ma kompleks,
bo jest bardziej samotny niż mały książę.
Koneserem książek jest tu każda gruba ryba,
zatapiając treść w literatkach. #Atlantyda
Nie jestem jednym z ogółu, jestem jednym na ogół.
Szyderczo spluwającym w stronę wrogów,
więc jeśli jesteś jednym z nich to wiedz że,
będę leciał dalej, nie spadnę z deszczem.

Czasami koniec oznacza nowy początek,
nowy dzień raczej jeśli chodzi o mnie.
W tej nowej galaktyce pełnej snów.
odnajdę sens tu znów, a teraz fly, fly! x2

Inny niż wszyscy, od zawsze na zawsze
nostalgia, łzy, utopijne narracje.
irracjonalizm wiodący prym, bo
serce to więcej niż pompa i symbol.
próbują wmówić mi, bym korzystał z życia
i jadł do utycia, choćbym miał się zrzygać tym
tykać ta bomba nie będzie już dłużej
bo lepiej wybuchnąć niż żyć w cudzej skórze
najgorzej kiedy siedzisz sam i w ręku
trzymasz ten chłam jakby świat stanął w miejscu
to nie ma sensu więc targam arkusze
i kładę się spać, kurwa nie chcę już dłużej tak
szkoda że nie ma takiej opcji jak w grze
żeby móc tutaj wrócić by nacisnąć save
choć miejsc w które mogę iść jest milion
tylko jedno jest warte, lecz dla mnie enigmą.