Wszędzie taki sam.

Dzisiejszy dzień był niesamowity. Nie muszę wcale szukać cudowności na tym świecie, ona jest wszędzie. I mogę jedynie podziękować za możliwość jej doświadczania.

W tym samym czasie i w tym samym miejscu dzieje się coś tak bardzo sprzecznego. A to jest jednocześnie tak zupełnie naturalne, takie zwyczajne.

Mimo, że zostałam robotem zobojętnionym na wiele spraw, cieszę się, że wciąż potrafię docenić TE chwile, te niezwykłe.

Dziś byłam świadkiem jak czlowiek przychodzi na świat. Byłam przy jego pierwszym oddechu. I ten widok zaparł mi dech w piersiach. Zupełnie tak, kiedy pierwszy raz wzniosłam się w przestworza. To są czyste, piękne emocje, których nie da się nikomu przekazać.

I czy już kiedykolwiek mogę być nieszczęśliwa?