szeptem

nie chcę spać . koszmar związany z bezsennością przyprawia mnie o kolejne lęki. Nietypowy strach połączony z podnieceniem. To tak jak słuchanie ulubionej piosenki. Znasz każde słowo, każdą intonacje wykonawcy, a mimo to zamykasz oczy, rozpływasz się przy dźwiękach.. przechodzą  Cię dreszcze.. nie kontrolujesz się. W pewnym momencie otwierasz oczy i zdajesz sobie sprawę, że stoisz na środku pokoju, śpiewając.. to bardzo rzadkie zjawisko . dlaczego nie potrafimy być sobą? pogubione wartości niszczą wszystko.

Ty wiesz lepiej, chcesz nauczać o prawdziwym życiu, krytykować, wtrącać do mojej głowy swoje denne ''ja'', mieszać z błotem spokój i starania o szczęście.. proszę, przyjdź tu. Porozmawiaj.. zanim powiesz '' ten świat to kurwa, gówniaro. jesteś nikim''  opowiedz mi o swoim idealnym życiu, o monogamii uczuć, o tym, że nigy nie popełniłaś błędu i nie żałujesz..
brzydzę się ludzką obojętnością, zwyczajnie się brzydzę..
Dlaczego my tak mało ze sobą rozmawiamy ?