wiem czemu teraz nie chciałam tej róży

pamiętam, że to on mi opowiadał

jak 17 lat temu ją niosłam

są rzeczy, których się nie zapomina

są rzeczy, które się same przypominają

są rzeczy, których się w ogóle nie pamięta

dopóki pamięć istnieje, człowiek

którego nie ma będzie żył

wtedy

w tym pokoju

pustym pokoju

pustym mieszkaniu

pożegnałam się z nim

ale nie mam odwagi iść go odwiedzić

proszę

pomóż mi tam pójść

sama nie dam rady

potrzebuję pomocy

człowiek pozbiera się po wszystkim

jeśli ma odpowiedni wsparcie

nie chce świąt

nie chce sylwestra 

nie chcę nowego roku

chcę żeby czas cofnął się minimum o rok

to może wtedy spędziłabym z nim więcej czasu

żałować mogę dużo

ale wiem, że czasu nie wrócę

strach nie pozwala mi tam pójść