Długo zbierałam się, żeby coś tutaj napisać. Nawet teraz do końca nie mam pojęcia co tutaj robię i po co tutaj cokolwiek piszę.. Chyba zacznę od tego, że nareszcie jestem szczęśliwa? Tak, właśnie tak. To chyba dobry początek. Jestem szczęśliwa, ale tylko i wyłącznie jeśli chodzi o życie prywatne. W życiu zawodowym walczę z przeciwnościami, których ostatnio zbyt dużo się pojawia. Wracając do tych pozytywnych aspektów życia, nareszcie znalazłam kogoś, kto wywołuje szczery, przeogromny uśmiech na mojej twarzy. Znalazłam kogoś, kto kocha mnie z 38 stopniową gorączką, bez makijażu. Kogoś kto kocha mnie gdy wygaduję głupoty kiedy przesadzę na babskim wieczorze z alkoholem, kogoś kto kocha mnie kiedy przeklinam na wszystko wokół i mam ochotę się rozpłakać. Mam kogoś, kto martwi się o mnie. Kogoś, kto wierzy we mnie bardziej niż ja sama w siebie wierzę. Mam kogoś, dzięki komu zaczynam obierać właściwe drogi, którymi będę kroczyć przez życie przez następne kilka lat. Jestem wdzięczna za to, jak wspaniałego człowieka poznałam. To, co wydarzyło się w tym roku to tylko i wyłącznie zasługa moich, a właściwie naszych przyjaciół, którym do końca życia będziemy dziękować za to, co dla nas zrobili. Mimo tego, że nie minęło jakoś dużo czasu, wiem że jest to osoba, z którą chcę spędzić życie. Osoba, z którą chcę zamieszkać, założyć rodzinę i się zestarzeć. Razem pokonujemy wiele przeciwności, które los stawia nam na drodze. To jest chyba jedna, jedyna osoba na świecie, która szanuje moje decyzje, wybory i to, że mam własne zdanie w wielu kwestiach. Taki człowiek to skarb. Fajnie jest też słyszeć od znajomych, że nareszcie spotkały się dwie osoby, które pasują do siebie idealnie, a w ich oczach dostrzec można miłość. Mieć takich przyjaciół to posiadać największy skarb w życiu. Wszystkim Wam takich przyjaciół życzę. Z tego miejsca wielkie słowa uznania i ogromne podziękowania, dla tych przyjaciół, którzy pozwolili nam się spotkać, poznać i obdarzyć miłością, która jest niesamowitym uczuciem. To, co dla nas zrobiliście... chyba nigdy nie damy rady się za to odwdzięczyć. Cieszę się, że otaczam się tak wspaniałymi ludźmi. Dziękuję Bogu za to, że po tylu złych chwilach, które wydarzyły się w życiu, po tylu wypłakanych łzach, pozwolił mi ich wszystkich spotkać, pozwolił na bycie szczęśliwą.