I truly believe that everything that we do and everyone that we meet is put in our path for a purpose. There are no accidents; we're all teachers - if we're willing to pay attention to the lessons we learn, trust our positive instincts and not be afraid to take risks or wait for some miracle to come knocking at our door.

Nie mogę uwierzyć w to, że minęło już 15 dni nowego roku. Czas zdecydowanie za szybko ucieka. Nareszcie, po roku czasu, mogę odpocząć i zająć się sobą. Chciałam wyjechać, ale stwierdziłam, że to nie jest ten moment, w którym chciałabym ukryć się przed światem. Teraz chcę wreszcie zrobić coś dla siebie. Chcę usiąść pod kocem i przeczytać książkę albo obejrzeć film. I tutaj mogę śmiało podpisać się pod słowami Clarkson'a: 'Moim zdaniem wynika to stąd, że prowadząc skomplikowane życie, tęsknimy jedynie za tym, co proste. Za wieczorem przed telewizorem. Za przyjemnym posiłkiem przy stole. Za partyjką kart'. Tęsknie za spokojem w życiu. Nareszcie udało mi się trochę zwolnić. Udało mi się znaleźć czas na przyjemności. Chciałabym żeby tak pozostało na długo. Może nareszcie nie będę tak zmęczona tym wszystkim co się dzieje. Pomimo tego wszystkiego, nadal drzemie we mnie strach. Strach przed zaangażowaniem.  Kiedyś nie miałam oporów co do tego, z kim się spotykałam i w ogóle. Teraz najzwyczajniej w świecie się boje. Boje się, że znowu się zaangażuje i zdarzy się coś, co zniszczy to wszystko. A nie chce cierpieć. Może dlatego zawsze odmawiam ludziom? Chciałabym, żeby wróciła stara 'ja'. Ta bardziej odważna, która miała gdzieś, co ludzie o niej mówią. Ta, która nie bała się ludzi i ich uczuć. I nie mam pojęcia skąd ten cały strach się bierze. Może to przez to, że jestem coraz starsza i chciałabym pewnej stabilizacji? Sama nie wiem.. A korzystając z mojego melanholijnego nastroju, idę dalej oglądać jakieś melodramaty. Takie wieczory lubię najbardziej.