Toksyczne wspomnienia

Hej ludziki! Mam nadzieję, że nikogo nie zraziła moja dłuuuuuuuga nieobecność! I wierzę, że mój nieco zakalcowaty blog nadal będzie bogaty w te nieliczne, ale wspaniałe rodzynki, którymi jesteście <3 

Troszkę się zmieniło. Potrzebowałam toksykologii, próby wyzbycia się złej energii. Chodzi o wspomnienia, które przedstawia jedno ze zdjęć, a właściwie kolażu - Picasa 3. 4ever 

Jak patrzę na kolarz przedstawiający moje pozostałości po diecie cud (czytaj: cud, że żyję :D), w sercu i duszy następuje potężna eksplozja, działająca bardzo toksycznie. Powiem wprost - czuję strach przed samą sobą, przed aną, a przede wszystkim przed pokusą z jej strony. Z mojej strony. Bo ciągotki są, nie powiem. Ale przyjaciółki zafundowały mi prawdziwą toksykologię, za co jestem im każdego dnia wdzięczna <3 

Grażynko, nie wiem, co bym bez Ciebie zrobiła. Nigdy mnie nie opuściłaś, jak byłam taka nieznośna, ślepa, nadal jesteś, jak czasem płaczę. Motywujesz mnie na każdym kroku, dałaś mi najcenniejsze co mogłaś dać - wspaniałą 10 letnią przyjaźń! Dobra, żeby nie było za słodko - i tak masz dałna :D ;*

Adunia - wiele mogłabym pisać! Dałaś mi wiele zajefanych wspomnień - i pelcolaurkę :D Nadal chcesz je ze mną tworzyć, choć ja sprawiłam Ci wiele bólu - bo patrzyłaś, jak znikam coraz bardziej... Mimo to nie wycofałaś się, co zrobiła niejedna osoba. Zostałaś, i nadal mnie wspierasz, zawsze wysłuchasz, po prostu jesteś <3

Michalinno Mario Konstancjo :D - z Twoim udziałem również mam wiele wspominek - ach, ta sentymentalność *.* Gimbaza, i dzień, kiedy zasiadłaś do mojej ławki, jako niegrzeczna uczennica, a ja miałam mieć na Ciebie dobry wpływ - największa porażka wychowawcy, a równocześnie zawdzięczam temu zyskanie kumpeli, a po jakimś czasie przyjaźni z Tobą =) Nigdy nie miałaś mi za złe, gdy stroiłam obrażoną księżniczkę, i nawet nie raczyłam poświęcić Ci kilku minut na rozmowę. Rozumiałaś i rozumiesz wiele, co jest bezcenne ;*

Uff, nawet nie zdawałam sobie sprawy, jakie to wszystko wspaniałe!!! Wonderful

life <3

Zdjęcie okładkowe przedstawia mnie po małej metamorfozie zewnętrznej, i wielkiej wewnątrz duszy! Zaczęłam się śmiać, pokochałam bardzo bardzo bardzo Zumbę, to daje mi takiego kopa energetycznego i tak wielką radość! To jest bezcenne, nie do opisania! I <3 Zumba =)

Są też na nim wszystkie najbliższe mi osoby - brakuje jedynie ojca i babci - ale mam ich na co dzień :)

Na zakończenie chcę jeszcze wyróżnić moją świeżo odzyskaną przyjaciółkę - To o tobie, Aniu! Potraktowałam Cię w przeszłości po chamsku, najbardziej ucierpiałaś... Ucierpiała nasza przyjaźń... I to ja ją zniszczyłam. Moje zapewnienia o tym, jak bardzo bardzo bardzo się cieszę, są niczym w porównaniu z tym odczuciem! Przy Tobie zapominam o moich lękach, o autodestrukcji, po prostu znów mogę być taka, jak kiedyś, i cieszyć się życiem <3 Dziękuję Ci za szansę, jaką mi dałaś - pisząc to, mam niemal łzy w oczach, jak pomyślę, jak cenną przyjaciółkę mogłam na zawsze stracić.

Wy też, kochani czytelnicy jesteście wyjątkowi, doceniam wasze wsparcie, i to, że jesteście <3 Każdy z was jest dla kogoś wyjątkowy, doceńcie to <3 Jak w utworze Piha: "Możesz być dziś nikim dla całego świata, pamiętaj, dla niewielu jesteś całym światem!" <3 , utwór "Zgniłych sumień cmentarz".

Mam nadzieję, Ano, że wkrótce się tam znajdziesz, a tym czasem ja wykopię dla Ciebie grób. ;)

Do następnego!