102.

"Żero­wanie na i tak już wyek­sploato­wanej nadziei, jest god­ne pożałowania. Ale póki tli się we mnie choć jej naj­bar­dziej nikły płomyczek, za­mie­rzam go wykorzystać."

"Wnętrze człowieka jest trochę jak la­birynt. Ludziom, których wi­duje­my codzien­nie, wydzielamy kil­ka ścieżek, znaj­dujących się z da­la od mroczniej­szych miej­sc w naszej duszy. Każdy ma jed­nak chwilę słabości. Bie­rze­my za rękę te­go wyjątko­wego człowieka, pro­wadząc przez kil­ka skom­pli­kowa­nych ścieżek i śle­pych zaułków, by w końcu poz­wo­lić mu przestąpić na chwilę próg , zwyk­le za­bary­kado­wane­go po­koju. Nie można mo­ment potem wrócić i prosić, by od cza­su do cza­su uchy­lił ok­no w małym dusznym po­koiku. Sami boimy się samego spoj­rze­nia, na te szczel­nie zam­knięte drzwi, więc szczy­tem egoiz­mu, jest obar­cza­nie tym obowiązkiem oso­by na której nam za­leży. Jeżeli jed­nak emoc­je zwy­ciężą nad ro­zumem, musimy tej oso­bie dać trochę cza­su. Po po­kaza­niu nasze­go sac­rum, ta oso­ba mu­si zdecydować, czy chce spa­cero­wać piękny­mi, wy­pielęgno­wany­mi ścieżka­mi, czy może towarzyszyć nam w spa­cerach po tych za­wiłych i opus­toszałych, po­nieważ gdy już raz się nimi przej­dzie, piękne ścieżki stracą barwę i staną się je­dynie od­bi­ciem lus­trza­nym tych niepo­kojących. Czekając na de­cyzję drzwi po­koju- w którym upycha­my po­wody każdej łzy, wspom­nienia o których chcieliśmy za­pom­nieć- są ot­warte. Je­go za­war­tość uderza w nas ze zdwo­joną siłą. Czu­jemy się bez­bron­ni, nie ma­my dokąd przed tym uciec. Po­zos­ta­je mieć nadzieję, że dokonaliśmy dob­re­go wy­boru i przyj­dzie ktoś, kto po­może chwy­cić za pok­rytą cier­niami klamkę i będzie przy nas, gdy trze­ba będzie zmienić opat­ru­nek."

"Naj­gor­sza jest noc. Ten mo­ment w którym przykładam głowę do po­duszki,
a przechyt­rzo­ne wspom­nienia, w końcu mnie znajdują." 

"Ko­lej­ny błąd, ko­lej­ny upadek. Co­raz ciężej zacho­wać nie­wzruszoną postawę."

Dobrze że... "To Ci, którzy od­bi­jają się od dna, skaczą najwyżej."

Przepraszam, że dzisiaj tak gimbusowo cytatami, ale nie jestem w stanie stworzyć nic bardziej rozgarniętego...