Udostępniam coś, co nie miało ujrzeć światła dziennego. Może czasami powinnam była podzielić się tymi myślami, co krążyły po mojej głowie. Teraz pozostały mi puste korytarze i nie mam nawet siły podnieść się, znaleźć się w tym samym miejscu co przed przemianą. Podobno zmiany są dobre, chciałam być bardziej sobą, powiedzieć to co chcę, nie to co wypada. I co? I gówno. Wyszło jeszcze gorzej. Nie ma sensu już więcej rzucać słów na wiatr. Robię źle, ciągle robię coś źle. Okłamuję ludzi wokół a przede wszystkim samą siebie. Przecież ty wiesz, przecież ty wiesz, przecież masz szansę. Ja chyba na prawdę potrzebuję tego. Nie, ja nie chce was kochani moi urazić, mam was dość, ale to tylko i wyłącznie moja wina, nie wasza. A może robię znowu kolejny błąd, że chcę być sama, że chcę zasnąć? Bo może właśnie teraz powinien ktoś wpaść, dać mi z liścia i wyjść z innymi żeby spędzić magic time. Nie wiem, nie wiem, nigdy nic nie wiem, a podejmowanie decyzji o samej sobie jest dla mnie trudniejsze niż osądzenie kogoś innego. Błąd.