Wpadł wiatr i ona stracila nadzieję Staczała się i była na samym dnie Często przy oknie stała w milczeniu Zastanawiając się czemu sama jest Już powoli nie wytrzymywała Codziennie rano krew na podłogę skapywała Żolądek tabletki muliły I patrzyła na ślady w żyłe z heroiny Czuła się coraz gorzej Już nie bolały jej wbijające noże Była blada bo krwi co dzień traciła wiele Modliła się do Boga by zabrał ją do siebie Miała dosyć narkotykowego głodu Z dnia na dzien bylo gorzej-brakowalo towaru Postanowila nie czekać na Boga wezwanie Ubrala się i poszła to torów zdobywanie To była szansa- akurat jechał pociag Zapłakała i rzekla cichutko "przepraszam" Nadjechał pociag- ostatnie chwile życia Ostanie łzy spływajace po polikach Ostatnia chwila lecz sie nie wycofała I trafiła tam gdzie chciała- do swojego Pana