#8

przyznaję. upadłam nisko. i zagrzebuję się w tym coraz bardziej. za każdym razem. a pozbieranie się z tego miejsca, w którym znajduję się obecnie zajmie mi dużo czasu. wiem to. niby tak. jest pierwszy postęp. ogarniam swoje życie. powoli. ale przynajmniej zrobiłam już pierwszy krok. mam nadzieję, że z dnia na dzień będzie coraz łatwiej. coraz lepiej. czasami chciałabym tak po prostu wyrzucić z siebie to wszystko. skończyć to. bo coraz częsciej przekonuję się, że moje wszystkie problemy wynikają z tego, że te 13 miesięcy temu nie potrafiłam być twarda. że nie potrafię być twarda za każdym razem kiedy powinnam. boże, kiedy przestałam być tą zimną suką? co się zmieniło? dlaczego?  wiem, że jeśli teraz pojawiłby się ktokolwiek to nie zastanawiałabym się ani sekundy nad sensem tego wszystkiego. jestem tego pewna. ale równocześnie, mam świadamość, że i tak nie byłabym szcześliwa. nie będę. tak długo, dopóki nie ułoże swoich spraw. w swojej głowie.

marchfourth.