Przyśpieszenie

PRZYŚPISZENIE

           Trochę mnie tu nie było, ale po szaleńczych wakacjach trzeba było jeszcze bardziej przyśpieszyć. Zaczęły się studia, zaczęłam też pracować i jestem przeszczęśliwa, że udaje mi się to połączyć, choć bywa naprawdę ciężko&

Skaczę też ze szczęścia, ponieważ potrafię znaleźć czas na oratorium, które tak bardzo lubię i chyba już nie wyobrażam sobie życia bez spotkań z tymi małymi chodzącymi radościami, jakimi są dzieci.

Zdjęcie, które widnieje u góry zostało skomentowane duże dzieci . Tak bardzo chciałabym, żeby tak było. Tak bardzo chciałabym pokazać, że w każdym z nas jest dużo z dziecka. Niektórzy niestety to za wszelką cenę ukrywają i to jest takie smutne!

Najwspanialszą cechą człowieka to umiejętność znalezienia w sobie tego dziecięcego pierwiastka, dzięki czemu będzie mógł być w pełni szczęśliwy.

Wychowanie to sprawa serca jak mówi ks. Bosko. Ten człowiek to naprawdę mój wzór, który próbuję naśladować. Ciągle go poznaję i próbuję żyć jego charyzmatem. Cieszę się z każdego małego sukcesu. Uczenie dziecka znaku krzyża, pokazanie czym jest przebaczenie, zwyciężenie zła dobrem& To wszystko wywołuje u mnie wielkiego rogala na twarzy i nadaje mojemu życiu sens.

Jeju, brzmi poważnie J

Mam wspaniałych przyjaciół i razem z nimi mogę spędzać tak cudowne chwile. Cieszę się, że pojawiają się nowi, ale cudownie, że mam też takich, którzy od kilku lat wytrzymują moje głupawkowanie, moje niezrozumiałe stany emocjonalne, rozkminy życiowe i doskonale wiedzą, co zrobić by być dla mnie najtrwalszym oparciem.

Zawsze mam ochotę się im odwdzięczać& Choć wiem, że nie muszę. Co jak co ale bezinteresowność mają opanowaną do perfekcji.
Sporo się ciągle od nich uczę. Uczę się modlić, uczę się cieszyć, uczę się kochać. Za przyjaciół uważam tych, którzy bez względu na wszystko są ze mną tych, którzy sprawiają, że jestem coraz lepszą osobą.

Dziękuję Wariaty! <3