O sobie: Tysiące drobniutkich kawałków mnie, rozsypanych na dnie Morza Utrapienia. Bezsensowne kawałki kolorowego szkła. Zwykły, niepowtarzalny witraż zdarzeń, myśli, wspomnień, smaków i barw. Ja. Czy ktoś sięgnie, po kolorowe kawałki szkła i ułoży mnie na nowo? Chciałabym być pewna, tego kim jestem. Chciałabym móc spojrzeć w lustro i widzieć charakter, nie rozmytą plamę. Chciałabym wiedzieć, co mówić, wyzbyć się strachu. Potrzeba mi spokoju, spokoju duszy. Wypalam się.
