Nieubłaganie czas gna dalej. Cudnowna wiosna, jeszcze piękniejsze lato, burzliwa jesień i obojętna zima. Mroźna na ciele, mroźna na sercu. Rok dwadzieścia dwanaście ustąpił miejsca trzynastce. Pechowy, lub nie, lecz początkiem dla mnie, dla wielu tragiczny. Najdziwniejszy czas chyba właśnie się zaczyna. Przetrwaliśmy niejedno, przetrwamy i to, bo nie mamy wyjścia. My, bohaterzy majowych nocy. Byle starczyło sił i zapału. Przezimujmy i przeżyjmy razem lato pełne uniesień, miłości i przyjaźni, jeszcze lepsze niż poprzednie. Pełnia szczęścia. Wierzę w to.

Tęsknię za wiosną, czekam na koniec maturalneo piekła, nadal lubię czarno-białe zaszumione zdjęcia i psychologiczne dramaty. Topię smutki przy Jeffie Buckleyu i Ianie Curtisie, czasem palę papierosy wieczorami, słucham rock&rolla kiedy odkurzam.  Wariuję przy The Smiths i paradoksalnie przy Robercie Smithsie, oglądam filmy. Niewiele się zmieniłam, choć mówią inaczej. Zawsze będą mówili. Ale kogo to obchodzi? 

Czasem brakuje mi pisania tutaj. Chyba co jakiś czas jednak tutaj wrócę.

Heroes