No nieźle.

Jak patrzę na poprzedni wpis, to tak bardzo chce mi się śmiać.

Bawi mnie ówczesny stan mojej świadomości.

Bawi mnie niepomiernie.

Pół roku, a takie zmiany.

Szybko ewoluuję.

To dobrze.

Jest jednak stały element w tej ewolucji.

Namierzyłam go, wiem co to.

Wiem, co muszę zmienić, a co porzucić.

Przynajmniej tak mi się wydaje.

Kolejny kopniak.

Zacznę fotografować siniaki i otworzę muzeum siniaków.

Ale przecież wiedziałam, że tak będzie. Prawda?

Dzisiaj Giles Corey, Lenny Valentino i Linkin Park.

Mastodon - The Sparrow to oczywistość.

*   *   *

Nikt mnie nie chce, a ja nikogo nie powinnam chcieć.

Taka jest natura wrzechrzeczy.

Ten uśmiech to bujda.