Fatalny początek roku szkolnego ,brak chęci przeplatający się wzajemnie z brakiem motywacji i ciągłym stresem...

Nie tak miał wyglądać mój wielki powrót do wymarzonej szkoły ,miałam się wziąć w garść i zakończyć ciągły wakacyjny styl. 

Pogubiłam się ,i choć ciągle próbuje coś z tym zrobić ,coś naprawić to wciąż zdaje się to jedynie na jakieś 2 tygodnie.

Gdzie mój zapał ,zawziętość ,radość ,negowanie pewnego rodzaju bytu i szczęście -z tego , że się rozwijam ?

Mam nadzieję , że sylwester który dla każdego jest stereotypem zaczęcia wszystkiego od nowa tym razem mnie nie zawiedzie.

Wiem , ze jak chcę to potrafię z tym , że najpierw musi mi się zachcieć !

Wydaje się , że moje pomieszanie bierze się z dawnego zauroczenia które z niewyjaśnionych przyczyn po prostu się rozpłynęło w przestrzeni  co spowodowało we mnie wielki smutek i rozdarcie między tym co konieczne a tym co zbędne .Czy było warto spędzić parę cudownych miesięcy (które już nie mają większego znaczenia )a w zamian teraz trochę pocierpieć i może w końcu okazać wewnętrzną siłę do uporania się z tym ?