2012/3

Któtkie, cienkie, płytkie. Takie przeważnie są u osób z wstępnymi zaburzeniami depresyjno-lękowymi. Po maskymalnie roku rezygnują ze swoich nadpobudliwych działań mających na celu bezskuteczne zatrzymanie narastającego wewnątrz bólu. Cierpienie ma różne odcienie, istnieje wiele możliwości zatrzymania, zniwelowania napięcia - ten jest najbardziej dojmujący. Sięgają po niego najsłabsi, niezależnie od momentu w życiu w jakim się znaleźli. Uszkadzanie ciała ma różne podłoża - od masochizmu po próby obniżenia rozpaczy. Rozczarowani życiem społecznym młodzi ludzie mówią "To nie jest złe. Kiedy się potnę jest mi lepiej. Nie wmawiaj mi, że nie powinnam/powininem bo wiem dobrze co czuję." Czuć można wiele - mózg kształtuje rzeczywistość w bardzo ciasnym spectrum. Ci, którzy tego nie wiedzą cierpią daremnie. Nie przeszkadzam im. Chętnie stanę nad nimi i popatrzę jak próbują to zrobić, ale "za bardzo ich boli by przycisnąć ostrze do powierzchni skóry".