Nadmiar siły do zycia, przerost woli istnienia,

przestrzeń pełna zachwytu, nieobecnosć cierpienia,

straty nie do pokrycia, oddalenie zbawienia....

Nie można żyć przeszłością, lliczyć że coś jeszcze kiedyś się wydarzy...

Tęsknota za dobrymi chwilami w naszym życiu, każde nam ciągle patrzeć wstecz....

Nie ma to żadnych pozytywnych aspektów. Cierpimy tylko żyjąc wspomnieniami.

Na samo wspomnienie o jednej chwili o jednym Kocham Cię, łzy nachodzą do oczu, dreszcze przechodzą ciało całe. Obrazy mocno wbite w naszą duszę ranią raz po raz.... Wspomnienia są jak popękane szło, na większe i mniejsze kawałki, część z nich gdzieś przepadnie, zostanie wyrzucona. Niektore jednak wbite są w nas na zawsze, niczym się ich nie zastąpi, w żaden sposób nie usunie, jakby stawały się częścią nas... 

Pewne chwilę zostaną z nami na zawszę, wytartę, wyblakłe, o zatraconym sensie, ale będą z nami. Tworząc nas...

Człowiek składa się ze wspomnień, z przykrych i dobrych doświadczeń, ktore ukształtowały go, nadały mu kształt...  Można próbować je usunać, zatrzec, zmienić sój ksztalt, ale się nie da..... Walka nie pomaga, blizny zostają. Jedyne co możemy zrobić to pogodzić się z przemijaniem, ze światem z tym że ludzie dla nas ważni odchodzą... Mieszkają już tylko w naszych głowach. Trzeba zaakceptować rzeczywistość, bo jeszcze wiele ważnych chwil w naszym życiu nam zostało, może bedą jak samolol, przelecą przez naszą duszę i odejdą w niepamięć. Albo wbiją się w nas na zawsze.

Kocham Cię... Kocham Cię..Kocham Cię...Cisza