O sobie: Wiesz, gdzie jest głód, czym jest? Ból w brzuchu i burczenie to tylko pierwsze stadium. Ja znam jego kolejne wcielenia, miejsca zameldowania na pobyt tymczasowy. Może być w suchej i cienkiej skórze rąk. W wyliczaniu kalorii na kościstych palcach. W patrzeniu. Na wnętrze dłoni i lizaniu ich. Smakują kwaśnym potem. Głód jest w oblizywanych wargach. Zjeżonych od zimna włoskach na rękach. W czerwono-białych plamkach pod skórą. W sinych ustach i białych płatkach skóry odchodzących w pachach. W nosie, kiedy czujesz szynkę. Woń pęcznieje, aż chce się płakać. Głód to tarcie twarzy otwartymi dłońmi. Dotykanie zimnymi palcami rozpiętego na żebrach wciągniętego brzucha. Głodem jest mierzenie obwodu ramienia. Jest w miękkich dziąsłach. Kiełkuje spod kła poruszanego palcem. Leje się biegunką, kiedy piję tylko wodę ze słodzikiem. Głód to skurcze pod płucami. I uczucie, że nie mogę odmówić sobie niczego więcej. A więc. Głód to szczęście, bo można pozwolić sobie na wszystko. Tego się jednak nie robi. I to smakuje lepiej.
