to znowu ja.

"Darząc uśmiechem uszczęśliwiasz serce. Uśmiech bogaci obdarzonego nie zubożając dającego.

Nie trwa dłużej niż chwila, ale jego wspomnienie zostaje na długo.

Nikt nie jest tak bogaty, by mógł nim pogardzić, ani tak ubogi, by nie mógł nim darzyć."

Czas mija tak nieubłagalnie szybko. Nie wiem kiedy umknął mi ten cały rok. Już kolejne wakacje, na studiach mimo trudności, chwil zwątpienia i słabości, kolejna sesja zaliczona, znowu jakiś mały etap za mną, kroczek do przodu, czas na odpoczynek. Trzeba nabrać sił tych fizycznych, ale też i duchowych. W tym roku uda się pojechać na rekolekcje, mam nadzieję, że mimo wszystkich moich obaw, to będzie dobry czas. Dziwnie jest tu wracać, ale lubię to. Moja skarbnica wszystkich wspomnień... Więc jak mogłoby tu zabraknąć tak ważnej dla mnie rzeczy? Uśmiecham się na samą myśl o tym, jak się układa to niepojęte dla mnie życie. Trudno było pogodzić się z tym, co się stało, wiele razy wracałam ze smutkiem do przeszłości, wiele łez uroniłam myśląc o tym, co minęło. Życie toczy się dalej, wszystko się zmienia, nic nie zostaje takie samo. Nowe doświadczenia, nowi ludzie, ważne decyzje. Wydarzyło się tak dużo, że aż trudno mi uwierzyć w to, że minął tylko jeden rok, że był on w stanie pomieścić tyle zmian, tyle wydarzeń, tyle pięknych chwil, tyle cudownych osób, które w moim małym serduszku zostaną zapamiętane już na zawsze. To był dobry rok. Jest dobrze, choć tęsknota wzmaga się z każdym dniem, to jestem szczęśliwa, bo właśnie to oczekiwanie daje radość. Wcześniej nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak wielkim szczęściem jest mieć przy sobie Kogoś każdego dnia. Lubię śmiać się dzięki Tobie. Marzę o tym, żeby już z powrotem wtulić się w ukochane ramiona i być razem, tak po prostu. Życie przeszłością nie ma sensu, choć wspomnienia to dobra rzecz, ważne jest to, aby czegoś się nauczyć, wyciągnąć wnioski, wybaczyć i żyć jeszcze piękniej. Jak to zrobiłeś, że na mojej twarzy znowu tak często pojawia się uśmiech? Co dosypałeś do mojej herbaty, że jestem tak szczęśliwa? Jak to dobrze, że jesteś, że umiałeś mi pomóc, chciałeś być i przekonywałeś mnie, że nie można się bać, że nie można tyle myśleć o tym, co było, że może być inaczej. Dziękuję za Twoją wytrwałość, za to, że się nie poddawałeś, za Twoje wsparcie w trudnych chwilach i za to, że mogę z Tobą dzielić moje radości i sukcesy. Dziękuję, że nauczyłeś mnie z powrotem cieszyć się życiem i ogarnąłeś moją zrytą, niepozbieraną banię oraz moje niepoukładane myśli. To wszystko, co się ostatnio dzieje w moim życiu, jest da mnie tak niesamowite, że aż trudno mi to pojąć i w to uwierzyć. Czasem myślę, że to tylko sen, ale przecież to dzieje się naprawdę. Uczę się cieszyć chwilą. Z Tobą.