I co, że jakość jest słaba- ważne, że szczęśliwie, że z uśmiechem, że z energią i motywacją do działania.

Minął kolejny miesiąc tego roku. Kiedy? Jak?
12.02 Janowi stuknęły 4 lata! 4! CZTERY! Kiedy? Jak?
Tyle czasu upłynęło odkąd zobaczyłam dwie kreseczki, które zwiastować miały największe zamieszanie w moim życiu. Tak wiele czasu minęło od dnia, w którym usłyszałam bicie małego serca wydobywające się z mojego ciała. Niby nie moje, ale bardziej moje być nie mogło. Tyle czasu od pierwszego spojrzenia, pierwszego dotyku, pierwszych bajek, kołysanek, łez wzruszenia, smutku i radości. Tak wiele dni od pierwszego kroku, pierwszego upragnionego "Mama" i "kocham Cię". Jestem mamą i z niczego w moim życiu nie byłam tak dumna. Mój syn- mam szczęście mogąc nazywać tak tego pięknego człowieka.
Ogrom zmian w naszym życiu bywa przytłaczający, nieraz bywa ciężko, ale jest warto. To w końcu już nie maleńki bobas, którego można przytulać do woli, który tylko śpi, je i śpi.. To przrdszkolak, proszę Państwa! Jednostka o wybitnie sprecyzowanych upodobaniach kulinarnych, pasjach, skrupulatnie poszerzanych zdolnościach, o guście muzycznym godnym naśladowania ("Hello" Adele w jego wykonaniu- majstersztyk!!!) i uśmiechu topiącym wszelkie lody). Kocham go, z całym bagażem niesionym przez przyszłość. Moje dziecko.




Jestem szczęśliwa widząc, że rośnie zdrowy i szczęśliwy- we właściwym czasie, miejscu, przy osobach, które go kochają. :)