Kolejny raz nienawidzę siebie. Za to jakim człowiekiem się staję. A przecież mówiłam, prosiłam,błagałam samą siebie by stać się chociaż odrobinę inną osobą. Chcę mniej wybaczać, mniej się przywiązywać a przede wszystkim ? mniej ufać. Stawiać granice, i umieć samej sobie odmówić. Chcę stanowczo mówić ! przestać tęsknić.! i robić to!

Nie pamiętam, kiedy ostatni raz czułam się tak fatalnie. Nie z powodu zdrowia, czy pogody, która swoją drogą i tak jest jednym słowem okropna, ale dlatego,że jest mi przykro. Smutno. Banalne, nie? Jednak nie dla mnie. Rozsadza mnie z bólu i tęsknoty. Ze smutku, i małej dawki szczęścia Nie zdajesz sobie sprawy jak bezczelnie mnie ranisz patrząc na inna tymi swoimi niebieskimi oczami.

Jestem z siebie bardzo dumna mimo tylu przeciwności losu dałam radę, jestem zwycięzcą.