xyz

tyle miłości. 

play

Nie umiemy żyć ze sobą, nie możemy żyć bez siebie,

Dobrze nam bywa bez siebie, ale ze sobą jak w niebie.

Jesteśmy dla siebie jak chiński znak równowagi,

Coraz bardziej jestem pewien, że los dobrze nas zaprowadził.

Nie możemy istnieć bez siebie jak bez nocy dzień,

Jak bez ciemności światłość, jak bez życia śmierć,

Wiem, że rany na sercu przeze mnie zadane się goją powoli

I wiem, że to boli, Ty jesteś moją ostoją i chociaż nasze życia

To walka dwóch różnych światów

Moje życie bez Ciebie byłoby jak ogród bez kwiatów,

Ja czasami przy Tobie czuję się jak niemowa,

Bo w słowniku nie ma takich pięknych słów, żeby Cię zdefiniować 

I nawet wszystkie razem wzięte komplementy świata 

Są za brzydkie, żeby kogoś takiego nimi oplatać.

Jesteś cudem natury, moim natchnieniem

Moją muzą, moją weną, moim przeznaczeniem.

Pomimo mych wad wciąż mnie kochasz bezgranicznie,

Jesteś jak rzadki kwiat w ogrodzie botanicznym,

Tak wiele bym dał, by wymazać wszystkie krzywdy

Te złe wspomnienia stłamsić gdzieś, a zostawić te najlepsze.