maladonatka

Jest mi jakoś przykro,

czuje się jak intruz.

Choć we ałasnym domu,

już nie potrzebna nikomu.

Już nikt nie wymaga,

dziś jestem tu sama.

Nic nie musze robić,

aż żyć sie odechciewa.

To już nie to samo,

I już tak nie bądzie.

Zapewne będzie ciszej,

nie, już ciszej być nie będzie.

Głuchota nastała,

bez śpiewu i krzyku.

Zapachy zniknęły,

jak i odgłosy myszki na kulki klików.

I już tak nie będzie.

aż łza się w oku kręci.

Choć o tym nie myśle,

bo snem żyje.

I wciąż myśle,

że to wszystko co na jawie,

nie dzieje się wcale.

że zbudzę się szybko,

i ten nowy świat zostawie.

Łez z nocy na noc,

coraz więcej.

Już nie powiem mamie,

bo jej tu nie zastane.

Dorosnąć musze,

i zmienić się także.

Radzić sobie sama,

no a jakże. 

Czemu spać się nie da ? ,

choć już po dwunastej.

wziąć kartkę i pisać,

bez tego nie zasnę.

Muzyki posłuchać,

to już nic nie daje.

Myśle że już kiedyś,

po prostu sie PRZYZWYCZAJE. 

------------------------------------------------