Cześć, 

I koniec dobrego, dawno nie spędziliśmy takiego weekendu, było naprawdę świetnie. Ale wszystko co dobre szybko przemija. Szkoda, że Igor musiał wrócić do siebie... naprawdę lubię takie dni, lubię kiedy się uśmiecha.Wiem że czasem się nie dogadujemy i mamy inny pogląd na świet i dużo nas dzieli, ale nie wyobrażam sobie, że miałoby go zabraknąć w moim życiu. Uczucie, którym go darze jest śliniejsze od wszystego, nie ważne co się dzieje i co myślimy w złości. Najważniejsze jest to, że się kochamy. I czasem mam wrażenie, że naprawdę za mało mu pokazuje jaki jest dla mnie ważny. Ale nikt nie nauczył mnie jak okazywać uczucia, zawsze powtarzano, że trzeba być twardym i płakać kiedy nikt nie widzi. Dorosłam i wiem, że głupotą jest trzymanie wszystkiego w sobie, bo nie ma takiej opcji żeby człowiek udźwignął tak wiele. Wszystko ma swoje granice. I nie chce myśleć o tym, żę będzie musiał wyjechać aż na miesiąc na szkolenie. Bo chyba wpadnę w depresję, albo utone w morzu swoich łez. Nie wyobrażam sobie rozłonki na tak długo. Mam nadzieję, że nastanie taki czas, kiedy zamieszkamy tak naprawdę razem i nie będe musiała za nim tęsknić bo będzie tuż obok. <3 

S