Stracony czas

Zburzone klocki, wyczerpane baterie,

Czerwono niebieskie barw ferie

Na ścianach pokoju się odbijają,

Kajdanki na rękach, boleśnie się wbijają,

Wspomnienie spojrzenia, które dobrze znasz!

Lecz, nic tak nie boli, jak stracony z Tobą czas.

Udawane grille, wieczorki przy whisky,

Wspólne filmy, zjadane chipsy z jednej miski,

Seks pełen napięcia, a potem pogardy,

Owoc miłości, przez Ciebie żałowany...

Tak wiele odniesionych ran, bo nie trzymałem gardy!

Pozostał człowiek, lecz całkiem już złamany.

Nie wierzyłem w szczęście bez Ciebie,

Za każdą cenę chciałem w tym trwać,

Przyrzekam nie sądziłem, że tak się to zjebie!

Dawałem Ci wszystko, co tylko mogłem Ci dać.

I znów wspomnienie spojrzenia, które przecież znasz...

I ten odliczony wspólnie ,stracony przez nas czas.

Nie chcę nic z powrotem, nie żałuję nawet chwili,

Błędy popełniam kilkukrotnie, dla tych co się tu zdziwili,

By żyć w przekonaniu, że wszystkiego spróbowałem,

Żeby było dobrze, wszystko z siebie dałem,

Pod wspomnieniem Twego spojrzenia, bata cięcia wręcz...

Straciłem tylko czas, więc odejdź już, idź precz....

Bo ten stracony czas, chociaż nie miłe wspomnienie już,

To nasza historia, kłamstw, łez, wbijany w plecy nóż

wciąż na swym miejscu siedzi, bez możliwości pomocy

Jak wtedy gdy chciałaś mnie zabić w środku nocy,

Gdy w echu płaczu dziecka, słychać było głód,

Zostawiłaś tylko stracony po sobie czas i w sercu lód.