Wdmuchać ci do ust wieczność. Wiesz to jest to coś (...), z czego zdaje sobie sprawę może jedna setna procenta osób - to jest tak, że chce cię mieć, chcę, żebyś miała mnie i chcę, żebyśmy byli wspólnie święci - jakby ktoś zlutował nas w jeden stop.

Trzeba umieć odejść bez sentymentów, gdy sytuacja wydaje się nie do opanowania. To podstawowa reguła, jeśli chce się przeżyć. Nie marnuj energii na straconą sprawę.

Miała nadzieję, że już go nie kocha, że to minęło. Tak bardzo się starała, żeby to minęło. Ostatnie pół roku to był właściwie odwyk. Odwyk od niego, od jego wariackiej miłości, od pocałunków, jego fantazji, jego wygłupów, jego napadów melancholii, jego niezwykłości. Nie udało się. Owszem, może i o nim zapomniała, ale wcale nie przestała go kochać.

Dobry Boże, wybacz, że się nie odzywam, ale było mi tak ciężko. Wiesz o tym równie dobrze jak ja. Daj mi jakiś znak, bo dłużej tego nie wytrzymam. Podsuń mi coś, czego będę się mógł chwycić, biblijny cytat, cokolwiek. Rozpaczliwie tego potrzebuję. Nie wiem nawet czy potrafię żyć (...). Nie wiem, czy dam radę.

Ja po tych wszystkich latach to naprawdę chcę już zacząć inaczej żyć, mieć kogoś, kto może nie tyle byłby oparciem dla mnie, ale kto by mnie potrzebował i dla kogo mógłbym żyć, bo takie życie bez sensu jest straszne, nawet jeśli człowiek na co dzień robi coś, co go wciąga.

Do mężczyzny powinien być dołączony tłumacz, który by nam tłumaczył, co mężczyzna ma na myśli. Do każdego w dodatku osobny, niepowtarzalny, żadne tam ogólniki ty z Marsa, ja z Wenus. Który by objaśniał, na przykład, co to znaczy, kiedy on milczy.

Wiesz co jest najgorsze? Najgorsze jest to, że człowiek który nie czuł się nigdy prawdziwie kochany nie potrafi uwierzyć w to, że ktoś go kocha. I nieważne ile ktoś mu okazuje uczuć on ciągle wątpi, ucieka od uczuć, bo wie że ucieczka to jedyne wyjście bez ran.