#6

Witam! ;))
a oto wyczekiwany przez was rozdział 6.

                                                                                          Rozdział 6
- mów pierwsza. - powiedział.
- właściwie to chciałam cię przeprosić.. za to. Nie wiem co we mnie wstąpiło.
- nic się nie stało, podobało mi się.
Zarumieniłam się. Było tak przyjemnie.. Nie chciałam tego psuć, ale było już późno.
Mimo tego, że.. dowiedziałam się strasznych rzeczy był to mój wymarzony wieczór.
Może nie z tym frajerem Davidem, ale z Alexem. Z moją nową miłością..
- słuchaj, niestety muszę wracać do domu. - powiedziałam.
- dobrze, w sumie szkoda, że nie możesz jeszcze zostać, ale.. jeśli musisz. Nie będę cię
tutaj trzymał. Ale spotkamy się jutro? - spytał z nadzieją w głosie.

- jak sobie zasłużysz.. - zażartowałam.
Alex zrobił nieco zmieszaną minę. Nie wiedział czy ma brać to na poważnie.
- żartuje głuptasie! jasne, że się spotkamy. - wyjaśniłam.
Uśmiechnął się.. i to tak słodko..
- odwiozę cię. - zaproponował.

Może i nie miałam tak ekskluzywnego auta, jak David. Ale podobało mi się. Nawet nie wiem..
jaka to była marka samochodu.
Jadąc patrzał na mnie, co pare minut. Przechodziły mnie dreszcze..
- masz śliczne oczy, wiesz? - powiedział.
chyba znowu się zarumieniłam.
- dziękuję.. - odpowiedziałam nieśmiało.

Alex okazał się dżentelmenem, otworzył mi drzwi jak prawdziwej księżniczce.
Odprowadził mnie aż do samych drzwi domu.
- masz piękny dom, i ogród. - powiedział.
- ogród to ja mam za domem, to jest tylko mini ogrodzik.
Oboje zaczęliśmy głośno się śmiać. Nawet nie wiedziałam, która była godzina.
Zapadła niezręczna cisza.
- to ja.. - zaczęłam.
Jednak Alex był szybszy pocałował mnie. Nie liczyłam ile czasu, bo przecież szczęśliwi
czasu nie liczą. Nigdy nie zapomnę tej niesamowitej chwili.
- cieszę się, że cię poznałam.. - powiedziałam.
- ja też Rose.
- Naprawdę muszę już iść..
- Do jutra ślicznotko. - uśmiechnął się.
- do jutra..
Poszłam do domu, i gdy tylko zamknęłam drzwi rozmarzyłam się o nim.
Jego uśmiech, włosy, oczy.. i słodkie teksty.. nie mogłam wytrzymać, otworzyłam drzwi..
i krzyknęłam.
- ALEX!
Miałam szczęście, bo jeszcze nie odjechał.
- co jest? - spytał.
- chodź do mnie..
Na zegarze w kuchni była już 3.00. Cicho, poszliśmy na górę do mojego pokoju.
- dlaczego mnie tu zaprosiłaś Rose? - spytał zdziwiony.
- Gdy tylko zamknęłam drzwi, myślałam o tobie. Stwierdziłam, że zamiast mieć ciebie
tylko w myślach.. mogę mieć ciebie tu. Obok siebie..
- dobrze już dobrze księżniczko, zostanę tu z tobą aż zaśniesz. Potem się ulotnię. Bo wiesz..
rodzice.
Poszłam do łazienki przebrać się, i się wykąpać.
Kiedy wróciłam ,Alex siedział na łóżku.. Daliśmy sobie buzi.
Położyłam się do łóżka,a on przykrył mnie opiekuńczo kołdrą. Przytulił mnie..i zaczął
głaskać po włosach. Nigdy w życiu nie byłam, aż taka szczęśliwa!

Obudziłam się, ale jego nie było już obok. Przed domem nie było już jego samochodu, a wszystko było jakby ze snu. Wyszłam z pokoju no ale w domu także nie było nikogo. Nie było Helen sprzątającej dom, i gotowego śniadania. Nie miałam zamiaru iść do szkoły. Strasznie bolała mnie głowa.

Weszłam na facebooka, żeby zobaczyć newsy z imprezy.

Weszłam też na maila. Nie chciałam, żeby to nastąpiło, ale niestety.. napisał David.

' Cześć śliczna! Gdzie wczoraj zniknęłaś? Szukałem cię.

KOCHAM CIĘ !!! zobaczymy się?

                                      David.'

No nie! co za idiota! i jeszcze ma czelność kłamać!?

Byłam taka zła! Stwierdziłam, że powinnam mu odpisać..ale przypomniało mi się pudełko z napisem 'ROSE'.

poszłam do pokoju rodziców. Pod łóżkiem znalazłam moje pudełko.

Otworzyłam je, i nagle tak jakby moje życie straciło sens.

Miałam coś i to straciłam.. Nie mogłam uwierzyć w to co zobaczyłam..

Byłam załamana..

pozdrawiam! ;)))