omg.

'I wasn't looking when you caught my eye
And then it hit me, I was falling from the sky
Will you be the one who catches me?
Will I ever know your name?
Every time I look at you
You got me hypnotized by the face you do
And I know all I want is to be with you
Come on, let's make it happen tonight.'

Wiecie jakie to uczucie, gdy wasza dobra

przyjaciółka nagle zaczyna was olewać?

Kiedy ją prosicie o coś dla was ważnego,

to ona codziennie odkłada to na później?

Gdy chcecie się jej poradzić i powiedzieć

co leży wam na sercu od bardzo dawna -

ona nie ma dla was czasu i nawet nie chce

go dla was znaleźć ?

Kiedy chcecie powspominać razem wasze

wspólne przygody i te wszystkie inne wspólnie

robione rzeczy - ona woli gadać z kimś innym?

Być może ona woli gadać z nową przyjaciółką

i uznała, że ta stara znajomość, która ma już ponad

10 lat nie ma sensu ?

I uznała, że ta stara przyjaciółka to zrozumie.

Zrozumie to, że jej sprawy były ważniejsze od

jednej waszej prośby.

Uczucie które wtedy czujecie to nic innego jak

zwyczajna złość i nieposkromiony gniew.

Macie wrażenie, że w przeciągu 6 miesięcy -

pół roku - 161 dni staliście się zwykłą osobą,

która tylko może potwierdzić wszystkie wasze

wspólne przygody i nic więcej.

Ten stan jest niewiarygodnie dołujący, dlaczego?

Dlatego, że dla was ta jedyna osoba była kimś

cholernie ważnym i zależało wam na przyjaźni

z nią, a jej już nie.

W takich sytuacjach dochodzi do was wiadomość

a tym, że czasu nie da sie zatrzymać i nic na to

nie poradzicie.

Nic na to nie poradzicie, nie poskrominicie czasu,

nie zatrzymacie zegarka i nie zatrzymacie niektórych

osób, nic nie możecie wtedy zrobić.

Zdajecie sobie sprawę, że jeszcze dosyć niedawno

waszym największym dylematem było to jak powiedzieć

mamie o tym, że nie zjedliście kanapek w szkole.

O tym, że nie posprzątaliście w pokoju w sobotę

tak jak prosiła was o to wasza mama.

A teraz gdy macie o 10 lat więcej, to dla was

błachostka i te wszystkie dotychczasowe trudne

rzeczy teraz zajmują wam 10 - 15 minut nie więcej.

Cholernie was boli utrata kogoś bliskiego, nie jesteście

w stanie tego zrozumieć, a co najgorsze - zaczynacie

obwiniać siebie albo tą ważną osobę.

Zwalacie całą wine na siebie albo na nią, bo myślicie,

że tak właście ma być, że nie możecie zrobić

niczego więcej.