Dobrze, że żyjemy

Chyba pierwszy raz udało mi się przyciągąć coś myślami.

Tylko, zadziwiające, musiało to być coś złego.

Biegłyśmy z koleżanką po zmroku przez środek pustkowia,

z dala od ludzi, z 5 kilometrów od naszych domów...

Czasami mijał nas jakiś samochód i akurat rozmawiałyśmy 

o tym, że gdyby któryś się zatrzymał, to miałybyśmy

po prostu przesrane...

I nagle jeden się zatrzymał. Podczas tej rozmowy.

Jechał normalnie, po czym się zawrócił i zatrzymał obok nas.

Jeden facet otworzył drzwi, przekręcił się w naszą stronę

i wydarł 'siemanko!'. Spojrzałyśmy się na siebie przestraszone,

bo akurat gadałyśmy o rzeczach których mogłybyśmy się wydarzyć,

z nikąd pomocy, gdyby coś się stało.

'Powiedziałem, kurwa, SIEMANKO!' - coraz głośniej. Zerwałyśmy

się biegiem i dobiegłyśmy do jakiegoś najbliższego domu. 

Schowałyśmy się w bramie i koleżanka zaczęła dzwonić po swojego ojca.

A tamci ludzie dalej czekali, po czym pojechali za nami i zatrzymali się znowu...

Jakieś 100 m dalej. I ciągle tam stali. A telefonu nikt na dodatek nie odbierał.

Boże, nigdy się tak nie bałam. Chyba najgorsze 5 minut 

w życiu, gdy czekałyśmy, aż ktoś po nas przyjedzie...

Bo tamci ludzie stali dalej.

Nigdy więcej takich akcji :x