pustka.

• brak kogokolwiek lub czegokolwiek w jakimś pomieszczeniu, miejscu, na jakiejś przestrzeni.
• obszar niezaludniony lub opuszczony przez ludzi.
• brak zajęć lub niemożność działania.
• stan niemocy intelektualnej lub stan psychiczny polegający na braku intensywnych uczuć, doznań.

"Nie o to przy tym chodzi, że samolubnie wymagamy niebiańskiej nagrody lub nieskończonego zadośćuczynienia za naszą skończoną nędzę, jak zwykli przekonywać krytycy religii, lecz o to, że jeśli nic nie przetrwa prócz Boga, to ludzki znój i cierpienie nawet Bogu nie przysparzają dobra czy bogactw, a ostatnim słowem Bytu jest bezkresna pustka."

[Leszek Kołakowski, Jeśli Boga nie ma]

Godzimy się z tym, że nie jesteśmy wieczni, ale nie możemy znieść tego, aby sprawy nasze i czyny utraciły nagle w naszych oczach wszelki sens. Wtedy bowiem obnaża się pustka, która nas otacza...

[Antoine de Saint-Exupéry]

Poniżej jest pustka, ponieważ wszyscy stawiają się powyżej.

[Władysław Grzeszczyk]

macie rację. przecież to wy wiecie lepiej jak powinno wyglądać życie,

szczególnie jeśli rozchodzi się nie o wasze własne.

doskonale radzicie sobie z krytyką, bo w końcu świadczy to o wyższości intelektu,

o sponatniczności, byciu ponad, o byciu twórczo mądrzejszym od innych.

nie rozumiem tylko, dlaczego tak trudno dostrzec,

że niektóre serca biją naprawdę nie na szkodę innym,

i że tak łatwo można zgasić, i to na dodatek dość brutalnie, dogasający już płomyk nadzieji,

tlący się cichutko w opustoszałej do reszty nikłej, małej duszy,

rozpaczliwie wołającej o pomoc.

owszem, naczytałam się filozofii.

większości nie rozumiem, ale i tak chyba do reszty najbardziej ucierpiał na tym mój mózg.

właśnie doświadczam przetrenowania materiału.

połączony z najszczerszymi wyrazami głebokiego poważania od świata sprawia,

że życie stało się dla mnie ostatnio niezwykłą przyjemnością.

...