photoblog.pl
Załóż konto
Dodano: 2 SIERPNIA 2014

Psyche, ta, którą zbudzono...

Zanim piorun i tęcza przejdą przez smutków most

Zanim dzień stąd odleci na chmurze

Zanim groszki i róże pocałują się znów przez płot

Zanim kurz pozamiata podwórze

Szeptem na ucho powiem...

 

"Nikt tak pięknie nie mówił,że się boi miłości" Pidżama Porno

click

 

Dlaczego ukarano za kuszące pragnienie zetknięcia się z  nieznanym? Dlaczego zatem wybawiono gorącym objęciem Nieśmiertelności? Nie było to podyktowane przez litość a na płacz ofiary zabrakło łoskocząco przesypywanych ziaren piasku. Ile miesięcy, lat liczy 'kiedyś' poprzedzone przez 'później', zaklęcie, którego echo słyszała Ona we śnie pląsającym z głuchą śmiercią? 

 

Zatrważająca kalkulacja, wygrywa potęga umysłu podszyta żądzą i strachem przed zranieniem,a uczucia puszczone na wietrze dosięgają gwiazd. Ile więc waży jedna brokatowa łza?

 

Szczęśliwa, otoczona chmarą niewidzialnych motyli zdradzającymi esencję madziowości tańczyłam z umysłem podtrutym delikatnym cierpieniem, ledwie wyczuwalnym. Twoje oczy, wrota do łask, których nigdy nie zaznam, przyglądały się ciekawie, a nawet życzliwie, tej niekończącej się pieśni mojej duszy, której piękno odbijało się na mojej twarzy. Momentalnie narastający żal w postaci odrażającej mazi spłynął po moim policzku. Mordercza walka by nie krzyknąć, nie zabić cudownego wyobrażenia knowanego od miesięcy, nie zdradzić tego oczywistego, czego Wszechświat jest świadkiem i powiernikiem.

 

Jestem od lat utopijnym marzycielem.

Jarzmo to wczepiło się w mój umysł niczym pęd liliowych dzwoneczków.

 

Dużo drzew odzwierciedlających miłość

Kawaii piknik i aura poległych baniek mydlanych

Karaluchomadziomuszki

Jednomadziorożec

Duuuużo muffinków!

 

Nie żałuję, że skręciłam, a nie poszłam dalej.

 

 

 

Ja w twoich ramionach  nieistotny dysonans

Deszcz szczęścia strzał nad przepaścią

 

 

Madzioool

 

 

 

Komentarze

velvet96 Czasami, gdy czytam Twoje wpisy, Madź, niby wiem, o czym piszesz, zawsze wiedziałem. A przynajmniej tak mi się wydawało. Może i rozumiem. Ale nigdy nie pojmę. Bo nigdy nie pojmowałem poezji. No chyba, że takiej Naszej, Grabażowej. Co się z Nami stało? Pamiętasz 2? Pamiętasz. Wiem o tym. Nasze utopie. Wszystko jest utopią. Ostatnio chodziło mi po głowie, powiedzenie, że żyjemy tu i teraz. Ale się przejechałem. Jak zawsze. Bo wszystko okazuje się być utopią. Trzymaj się, Madź.
02/08/2014 23:31:43
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis użytkownika madzioool.

Informacje o madzioool


Inni zdjęcia: ... maxima24... maxima24... maxima24Lake quenPEŁNIA ROBACZEGO KSIĘŻYCA xavekittyxPrawie Palenica. ezekh114Na tyłach. ezekh114... maxima24... maxima24... maxima24