Tak mnie skursz, tak mnie złam..

"..Tak mnie skrusz, tak mnie złam.."

. Ta niedziela bardzo była mi potrzebna. Bardzo pomogła. Nie tylko dlatego, że będąc wśród kościoła pełnego  Polakow mogłam czuć się.. mniej samotna. Przede wszystkim dlatego, że słysząc pieśń śpiewaną kiedyś na Lednicy, wypłakałam wszystko co chciałam wypłakać. A jaką ulgę mi to sprawiło. Chodziłam po mieście 5,5 h, myśląc, czując, przeżywając, martwiąc się, kochając, tęskniąc, wspominając te najpiękniejsze chwile. Płacząc i pisząc w pamiętniku. Wyrzucając sobie błędy, żałując niektórych decyzji, a jednak.. Nie zamieniłabym ani jednej chwili z tego roku.. Ani jednej. A najchętniej cofnęłabym się w czasie i przeżyła to wszystko jeszcze raz.  Poznałam tak wielu wspaniałych, niesamowitych ludzi.. Pokonałam strach i zdałam prawo jazdy na motor, zostałam dyplomowaną instruktorką tańca, zdałam egzaminy z wyróżnieniem, wzięłam udział w olimpiadach z różnym skutkiem.. Uczyłam dzieci i zarażałam je pasją do tego co tak bardzo kocham.. Starałam się. Nie zawsze wychodziło.. Ale błędy starałam się naprawiać.  Czas cofnąć chciałabym dokładnie do 3 czerwca 2011. Licheń i Lednica.. Pamiętnik, rok 2011.

7-06-2011  19:21
Przyjaciela mam , co pociesza mnie.. Gdy o Jego ramię oprę się.. W Nim nadzieję mam.. Uleciał strach. On najbliżej jest, zawsze troszczy się. 
Chyba nie potrafię tego wszystkiego opisać. Byłam częścią 70-tysięcznego tłumu. Młodych ludzi takich jak ja, pogubionych, szukających dobra, ścieżki, drogowskazu. Niektórzy  są tutaj kolejny rok z rzędu. Zdecydowana większość ubrana na biało, wszyscy na te dni starają się zapomnieć o wszelkich urazach i być po prostu razem. Wszelkie pieśni i tańce, wspominanie Jana Pawła II, wspólne modlitwy, spowiedź  z całego życia siedząc z księdzem na trawie i po prostu rozmawiając.. Nadal pamiętam co mój ksiądz mi powiedział.. Jak byłem dzieckiem  miałem króliki. One uwielbiały mlecze, więc je nimi karmiłem. Pamiętaj dziecko, cokolwiek dajesz od siebie, miej świadomość że to może nie wrócić już do Ciebie. A przynajmniej nie w takiej postaci. Więc zastanów się co czynisz, i czy chcesz dawać ludziom zło, cierpienie, chcesz by byli skrzywdzeni ? Czy wolisz rozdawać miłość, dobro, ciepło, radość, szczęście, nieść nadzieję i wiarę? Na to pytanie musisz sobie sama odpowiedzieć. To tylko fragment tej rozmowy.. Tej spowiedzi. Tamte dni zamieniły strach w nadzieję, żal we łzy, ale łzy oczyszczające duszę.

Byli tam ludzie którzy czasem ranią, niekiedy oszukują, kłamią, ale liczy się to czy potrafią przeprosic i spróbować zadośćuczynić. Naprawić to zło. To cierpienie. Lednica była pełna złamanych serc, kruchych charakterów, ciepłych spojrzeń, i wszyscy szukali lekarstwa.. Pełno było ludzi którzy się potykali, czynili okropne rzeczy swoim najbliższym i sobie. Tej magii nie da się opisac. Białej, dobrej magii. Trzymac za dłonie nawet obce osoby, uśmiechać się szczerze, nie liczylo się nic tylko szczęście, i ta mijająca chwila. Białe stroje oznaczały czystość, czystość duszy. I chęć czystości. Wieczorem, 70 tysięcy ludzi- każdy inny -a jednak wszyscy równi . paliliśmy świece. Wszelkie dreszcze z tym związane odnawiają się śpiewając czy słuchając tej pieśni.  . Gdy jest ciężko, podchodzi ludź do ludzia, i zamyka w ciepłym uścisku. I tuli, dopóki łzy nie miną, dopóki nie wypłynie cierpienie. To najpiękniejsze co człowiek człowiekowi może dać.  Siebie samego. Nie ważne ile razy skrzywdzonego, ile razy skopanego, ważne, że człowiek nie porzucił nadziei i wciąż potrafi otworzyć serce. "


 

Przypominam sobie to wszystko bo jestem w szpitalu.
Wspominam, dużo płaczę, bo jest ciężko a to trochę pomaga.U mojej ręki kroplówka, pielęgniarki są miłe i się troszczą.

 I tak w momencie człowiek zostaje sam . Sam ze sobą, i ze swoimi lękami. Niedługo powinnam wyjść. Boję się tego co będzie, tęsknię bardzo za momentami, gdy czułam, że mogę podbić świat. Tęsknię za ludźmi, których poznałam w ciągu tego roku. I tych których znałam wcześniej, ale tego właśnie roku byli blisko. Nie zawsze wszystko jest tak jakbyśmy chcieli.  Wiem, w cholerę błędów popełniłam, wiele razy skrzywdziłam.. Ale zawsze chciałam być dobrym człowiekiem. Znieczulica nie jest dobrym sposobem na życie. Po pewnym czasie serce przestanie łapać dobro, będzie ciężkie i będzie bolało. I każdej nocy będzie tęskniło na płomieniem nadziei, miłości, wiary, za kimś kto  obejmie i odda siebie . dusze i ciało, i całe dobro które ma w sobie. I wtedy nie trzeba będzie udawać uśmiechu. Nie trzeba będzie zakładać maski na twarz. Dzisiaj jest ciężko, jutro będzie lepiej, mam nadzieję. Owszem, mam nadzieję.

NIE BÓJ SIĘ, WYPŁYŃ NA GLĘBIĘ..