Pamiętam,jak odbicia lustrzane,wszystko wydawało się identyczne.Nawet nie wiesz jak niewiele potrzeba,żeby zastanowić się,nim wypowie się dane słowa.Ale jakże niewiele potrzeba,aby zatrzymać wzrok,zawiesić go w inną stronę,wyodrębnić od myśli.Fałszywa mowa ciała to pierwszy i ostatni krok do dobrego zamaskowania,póki się jej nie nauczymy,wyczytamy z siebie wszystko.Tyle ile minęło,ile nie wróci,tego się nie zapomina,ale można nauczyć się przymykać oko na nowości.Po co na nowo uczyć się czegoś,co i tak będzie fałszywe.Po co ufać.Po co starać się odbudowywać to co zostało zniszczone,skoro i tak za moment runie.Złe fundamenty nigdy nie będą trwałą podporą,pamiętaj.Wspieraj się o mnie,licz i zapominaj,ale wiedz,że długimi godzinami,kilogramami jedzenia i litrami alkoholu nie wymaże się czegoś,co w sercu pozostawia trwały ślad.Tyle chwil.Tyle momentów.Tyle śmiechów.Tyle łez.Tyle słów.Tyle wspomnień.Jedna rzecz."To co było,a nie jest...".Dziękuję.

Bądźmy poważni,nie bądźmy dziećmi.

May.