c.m

    2013 !
cóż za pechowy rok.. Mam wrażenie, że na moją rodzinę padło jakieś cholerne fatum.Od samego począku jakieś nieszczęścia.. śmierć dziadka.. i potem wiadomość która była dla mnie jak grom z jasnego nieba-.- codziennie zadawałam sobie pytanie dlaczego akurat ONA? przecież na świecie jest tyle ludzi.. a trafiło akurat na NIĄ.. minęło już tyle nocy przepłakanych.. ale zrozumiałam , że nie na tym rzecz polega. Nie wolno mi się poddać teraz kiedy najbardziej mnie potrzebuje. Muszę pokazać jej i dać poczuć , że razem damy radę ! Na wszystko zaczęłam patrzeć z innej perspektywy po tym jak trafiłam do szpitala .. szybkie przyjęcie wybór sali i to czego bałam się najbardziej operacja.. bałam sie, że się nie obudzę , że dostanę za dużą dawkę znieczulenia .. właśnie wtedy zrozumiałam jak bardzo KOCHAM te życie i jak mocno chcę żyć, jak bardzo się bałam że nie zobaczę moich bliskich.. I od tamtej pory obiecałam sobie, że nigdy w życiu nie powiem nic typu '' co za pojebane życie'' , obiecałam, że nigdy się nie poddam i będę walczyć zawsze do samego końca do utraty tchu .. 
wierzę , że wszystko się ułoży , że wszystko będzie dobrze! a ONA z tego wyjdzie i jak do tej pory będzie się cieszyła pełnią życia.. i któregoś dnia uśmiechnie się sama do siebie i powie, że warto było walczyć do samego końca.. ale to  dopiero początek WALKI ...ciężkiej walki..


''ale zanim zobaczymy kolor, spłynie tu łez sporo..''