Nigdy wcześniej niezastanawialam się nad tym "jaka jestem", dlatego bo trudno odpowiedzieć mi na to pytanie.
Staram się być wesoła, tego jestem pewna- nie zawsze wychodzi, choć lubię się śmiać, bo według mnie śmiech to najlepsze lekarstwo na życie. Człowiek jest samodzielny, ale mimo wszystko czasem potrzebuje pomocy innych ludzi.. Dlatego jestem otwarta dla innych i staram sie pomóc wszystkim, którzy potrzebują mojej pomocy. Jestem sobą, nie naśladuje innych. Jestem bardzo uparta i lubię, gdy wszystko idzie wedlug mojego planu. Uważam, że spieszyć można się tylko w miejsce, gdzie wiem, ze jestem bezpieczna. Pomimo tego, że staram się być samodzielna dotykają mnie chwile w ktorych czuje zwątpienie. Wtedy wiem, że potrzebuje bliskiej mi osoby. Zdaje sobie sprawe z tego, że taka "wesola" "ja" ,też mam prawo być smutna, wtedy najchetniej odizolowalabym się od wszystkich, czasami tak robię.. ale na szczęście mam wokól siebie ludzi, ktorzy mi pomagają. Mam dla kogo życ ;).
"Żyje chwilą, bo nie znam daty, miejsca, godziny, w której mnie zabraknie". /czasami tak: ;(/;), a nawet tak ;*.
