Potrzebuję uporządkować wszystkie myśli, może właśnie dlatego tu jestem.

Jestem na etapie moich najdłuższych wakacji. Cały czerwiec zleciał mi na chodzeniu z punktu w punkt, kilka rozmów rekrutacyjnych za mną, i dwa dni próbne również za mną. Spędziłam cały dzień w pizzerii jako elastyczna barmanka w szerokim tego pojęcia znaczeniu. Moim zadaniem było.. dosłownie wszystko. Praca nie dla mnie. Nie otrzymałam telefonu zwrotnego. Na moje miejsce było co najmniej 10-ciu chętnych. Napisałabym coś więcej, ale na niektórych sytuacjach z mojego życia, nie bardzo mi zależy. Praca miała trwać 12 godzin, dzień za dniem. Przeraziło mnie to, bo poza aspektem gastronomicznym, niewiele mogłabym się rozwinąć. Jestem na etapie dalszych poszukiwań zajęcia, wykorzystuje ten czas czytając. I przepisując słówka po angielsku, ale to jest na tyle żmudne zajęcie, że zniechęciłam się po 2tys., przede mną jeszcze jakieś drugie tyle. Może za niedługo znowu się za to zabiorę. Wracając do wcześniejszego tematu, naprawdę nie lubię o tym z kimś rozmawiać, dla mnie to bardzo męczący temat..

Miałam spotkać się z A., w dzień w który miałam umówioną wizytę u kosmetyczki, wysłał mi zdjęcie z bardzo ładną koleżanką z kierunku. Mogę jedynie się domyśleć co miał na celu. Bardzo lubił mi dokuczać i uwielbiał jak stawałam się zazdrosna, a ja nienawidziłam jak celowo to prowokował, więc poprosiłam go o przerwę. Nie kontaktujemy się ze sobą już 16 dni. Napisał, że poczeka. Pisał wcześniej, że nie podoba mu się, że aż tak się staram. Więc wychodzi na to, że będzie musiał bardzo długo poczekać.. Wrzuciłam wczoraj całkiem ładne zdjęcie, widział je, nie napisał.. Wiem jedno, nie mogę już się starać dla niego. Nie docenia, a wręcz narzeka.To ja z cierpliwością poczekam na jego ruch.