No tak.

Cześć wszystkim. Ogólnie jak zauważyliście, to praktycznie już tu nie bywam.
Po prostu brak mi czasu, chęci też. Zajęłam się bardziej sprawami prywatnymi, niż internetem.
Dużo osób mnie prosiło o to, żebym coś tu napisała.
Leżałam sobie przed chwilą w łóżku, a leżę, ponieważ trochę mi się zachorowało.
Leżałam, myślałam o wszystkim, o pewnych ludziach, zdarzeniach. I wiecie co?
Na myśl o pewnych z tych rzeczy, dostaję kurwicy.
 Nie mam zamiaru tu wypisywać o co konkretnie chodzi, bo nie ma to sensu.


Chciałabym zadać pytanie wszystkim.
Dlaczego ciągle mamy jakieś problemy? Mam tu na myśli ludzi, którzy zatracają się na codzień, przez byle gówno. Uwierzcie mi, że inni mają o wiele gorzej. Tak mi jest przykro, gdy patrzę na osobę, która sama sobie wpaja problemy, blokując przy tym szansę na szczęście. 
Tacy ludzie według mnie są egoistami pierwszorzędnymi. Dlaczego? Bardzo lubią zwracać na siebie uwagę, być na pierwszym miejscu, z tym swoim srakim problemem. Nawet sobie nie zdają sprawy, że osoba, od której oczekują ciągłego wysłuchania i pomocy 24/7, jest już na wyczerpaniu.Jej problemy dają jej mocno w kość. Ale dlaczego tylko ta osoba o nich wie? Bo jest niezmiernie silna.
Nie potrzebuje ciągłego zawracania dupy, bo wie, że jeśli chce się jeszcze bardziej wzmocnić, to musi radzić sobie sama. To jest najlepsze lekarstwo. Wziąć się w końcu w garść, postawić sobie cel w swoim życiu i do niego dąrzyć. Człowieku, chcesz być szczęśliwy? Przestań ryczeć, uśmiechnij się i pokaż innym, że potrafisz!


Dedykowane szczególnie tym, którzy mają własną wyrafinowaną opinię na dany temat, osobę,
ale gdy przychodzi co do czego, to liżą dupę pierwsi z prośbą o pomoc. 



Z góry przepraszam za mocne słowa, ale człowiek z gorączką ma prawo się zdenerwować. 

Może jeszcze tu wrócę.