Poznałam dalekiego kuzyna...

Przystojny,

I można by rzec, że jest tak dalekim krewnym, że słowo "kuzyn" znika.

Jest świetny,

bardzo dobrze rozmawia mi się z nim, znam go półtorej dnia, a czuję jakby co najmniej 10 lat...

Nie wiem, czy do czegoś nawiązuję.. nieistotne,

Jest bardzo mądry, utalentowany,

Przyjeżdżając tu, nie zna nikogo, musi się odnaleźć w tym miejscu.

Szybko nawiązuje bardzo dobry kontakt ze mną i

mówi mi, że spotyka się dziś wieczorem z dziewczyną.

Szczerze powiedziawszy nie ucieszył mnie ten fakt, bo

mimo,że jest moim kuzynem(pamiętajmy, że bardzo daleeekim)

spodobał mi się. Jakby miłość od pierwszego wejrzenia,

nie,

od pierwszej konwersacji, hihi.

Taak, no i wróciwszy z randki, mówi mi, że była to totalna klapa,

że spodziewał się czegoś innego i, że pierwszy wieczór w nowym mieście nie poszedł mu zbyt dobrze.

Wraca późno, od razu pisze mi wiadomość, że nic z tego nie wyszło.

Wpada do mnie i zaczynamy o tym rozmawiać...

Potem się śmiejemy, żartujemy,

kiedy nagle....