Nieznane

Mam nadzieję, że to już będzie ostatni z dłuższych wpisów przez ten zatrważająco krótki okres czasu.

Mam taki zwyczaj, im gorzej jest u mnie emocjonalnie bądź im więcej przypadków losowych mnie spotyka tym więcej i częściej piszę.

No, a ostatnio troszkę chyba na własne życzenie sobie namąciłam. Cóż, zaczynamy łapać znowu równowagę.

Nie wiem czy kiedyś już tak było, bo szczerze nie pamiętam zbyt dobrze, ale jestem w takim miejscu życia kiedy NI MOM POJECIA CO ROBIA.

To znaczy, w pracy jest ok, mam zaplanowane kika konwentów i inne krótkoterminowe zajęcia, ogólny zarys tego jakie cele do 2/3 lat zrealizować i marzenie, no ale tego ostatnego sama spełnić nie mogę.

Więc skupmy się na następnych miesiącach no i max tych 2 latach na przód.

Ale poza tym to NI MOM POJĘCIA CO ROBIA.

Nie wiem co zrobić dalej, nie jestem w stanie określić następnego ruchu/kroku. Nie wiem co się wydarzy.

To taki leap of faith kiedy masz całkowicie zamglone podłoże i musisz postawić następny krok.

Albo napotkasz przepaść albo twarde podłoże.

No i masz wiarę że jednak to drugie.

Więc tak w skrócie nie wiem co dalej. Mam nadzieje na dobre (już może nie najlepsze bo serduszko boli i cokolwiek) ale też jestem przygotowana na najgorsze.

Kolejny głęboki oddech. Kolejny krok.

Czym do cholery jest ta dorosłość i jak to powstrzymać??

Nie da się? To normalne?

Fuck.

Stay tuned ;)