Lukier, cukier i aparat.
Dodano: 1 LUTEGO 2014
Stare dzieje.
Stare dzieje.
Zdjęcie z kwietnia dwa tysiące dziesiątego roku.
Wtedy byłam jeszcze małolatą, nie wiedziałam nic o życiu, tak jak Jon Snow nic nie wie. Młoda, szalona dziewczyna z włosami w paski. Myślałam (co robiłam?), że najgorsze za mną, a najlepsze przede mną. Nie doceniałam tego wszystkiego, co wtedy miałam, a czego teraz nie mam. Podejmowałam lepsze niż gorsze decyzje. Żyłam w gruncie rzeczy beztrosko i szczęsliwie, z problemami, które mają ludzie liczący kilkanaście wiosen. Zmieniłam się, cholernie się zmieniłam i to nie na lepsze. Co mnie nie zabiło, to mnie wyruchało i porzuciło w błocie. Zgubiło mnie moje własne wyobrażenie o tym, co powinnam, co muszę, a czego nie mogę. Zgubiła mnie wrażliwość i utracona wiara we własne możliwości. Po drodze zgubiłam gdzieś sens, życie wypadło z moich niezdarnych rąk. 'Rozwiń skrzydła..'. Rozwinęłam na moment, po to by wznieść się i kąpać się w promieniach pochwał, a potem runęłam, roztrzaskałam się na milion kawałeczków. Zawiodłam Cię, wiem. Zanim na dobre się podniosłam, stratowały mnie (jak Mufasę) wyhodowane przeze mnie lęki i 'życzliwość' tego świata. Potem wstałam przegrana, ze złamanym kręgosłupem własnej osobowości, utykająca na nogę, w której jakiś ortokretyn stwierdził dnę moczanową. Od tamtej pory żadne sukcesy, mniejsze czy większe, przestały przynosić satysfakcje. Wszystko witałam łzami, sukcesy, porażki, dobre i złe wieści. Przestałam przekonywać siebie, że jestem kimś innym niż tym, na kogo kreują mnie moje porażki. Popełniłam ogromny błąd - przestałam o siebie walczyć.
Kilka dni temu uwierzyłam, pierwszy raz od tych kilku lat naprawdę uwierzyłam. Nie chcę już nigdy więcej żałować. Najwyższy czas się obudzić, nie mogę wiecznie żyć nienawiścią. Jeśli wszystko się uda to dostanę jeszcze jedną szansę, szansę na rozwinięcie skrzydeł. Ale najpierw muszę pozwolić im wyrosnąć. Nigdy nie jest za późno.
Komentarze
neelporteblan
ktoś, kto pisze jak Ty, kto postrzega świat jak Ty, nie zasługuje na to żeby dostawać od niego wszystko co najgorsze. nie wierzę w to. jesteś cudowna, pamiętaj o tym!
09/02/2014 0:34:35
lukreszja
o jej, podniosłaś mnie na duchu, dziękuję ♥
10/02/2014 20:59:54
ombress
Czytam Twojego fotobloga od bardzo dawna, mam wrażenie, że w głębi siebie jesteś bardzo silną osobą i na pewno dasz radę ze wszystkimi przeciwnościami jakie Cię spotkały. Trzymam za Ciebie kciuki, najważniejsze jest się nie poddawać!
01/02/2014 12:48:29
lukreszja
:*
04/02/2014 13:27:07
sanv
Bardzo fajnie potrafisz pisać o uczuciach, życzę Ci żeby wszystko się ułożyło jak najlepiej :)
02/02/2014 19:49:09
nesteapeach
Chyba wiem co czujesz. "Ludzie rozczarowują. Rozumiem to, poniekąd się tego spodziewam... Ale nie wiem co byłoby, gdy obudzisz się pewnego dnia i zrozumiesz, że to Ty jesteś rozczarowaniem?"
02/02/2014 16:06:35
eciepeciebum
super napisane, mimo przemawiającego przez to smutku.. tak dobitnie i szczerze.. oby skrzydła wyrosły tak szybko jak tylko się da i wszystko się ułożyło! ;) trzymam kciuki ;*
02/02/2014 15:34:59
promarandza
Luki, pięknie to wszystko napisałaś. W pewien sposób mogę się podpisać pod tą notką.
01/02/2014 13:13:43
lukreszja
mam nadzieję, że obie zostawimy za sobą to co było złe!
02/02/2014 10:55:20
promarandza
Musimy! Dużo jeszcze przed nami! ;*
02/02/2014 13:48:13
niczymmarionetka
Smutne słowa, ale tak dużo w nich nadziei. Trzymam kciuki, Lukri. Zasługujesz na wszystko, co najlepsze.
01/02/2014 13:05:00
lukreszja
jeej, dziękuję.
02/02/2014 10:56:36
pomaranczowapomarancz
Boże, Lukri... tak mocno trzymam kciuki za Ciebie, z całego serca..
01/02/2014 12:33:42
lukreszja
doceniam, naprawdę doceniam Kochana.
02/02/2014 10:55:39
heavytraffic
piękna notka, taka prawdziwa. czuję to samo, a właściwie czułam, zanim doszłam do tych samych wniosków, co Ty.
01/02/2014 20:59:14
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika lukreszja.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
