O sobie: ANNA
Imię to według tradycji chrześcijańskiej nosiła matka Maryi. Od XIII wieku należy ono do najczęściej nadawanych (także w Polsce). Pochodzi od hebrajskiego słowa hannah ('wdzięk', łaska') i oznacza: 'miła', 'łagodna', 'przyjemna'.
Anna to osoba zrównoważona, rozsądna, lubiąca spokój. Ma własne zdanie na każdy temat i niełatwo je zmienia, jednak nie narzuca go innym. Priorytet stanowi dla niej rodzina. W towarzystwie najbliższych docenia uroki krajobrazu, piękno muzyki, sztukę. Źle znosi samotność. Zamiast marzyć woli działać. Bardzo ostrożnie postępuje z ludźmi; boi się by kogoś nie urazić. Emanuje z niej ciepło. Uśmiecha się nawet wtedy, gdy musi zajmować się przykrymi sprawami. Łatwo wybacza, bowiem ma wiele zrozumienia dla słabości i niedoskonałości innych.
Zwykle dba o siebie, nawet małymi środkami potrafi upiększyć swój strój i otoczenie, bo wie, że to sprawi komuś przyjemność.
Anna nie przecenia towarzystwa, lecz także nie stroni od znajomości. Anna jest bardzo umuzykalniona, lubi muzykę nastrojowa. Anna potrafi postępować jak dyplomata, choć zdarza się, że swoim naiwnym zachowaniem wszystko burzy.