ale pomimo wszystko cię kocham!

jasne.

" Miałam wówczas zaledwie czternaście lat, lecz wydawało mi się, że przeżyłam dwa życia.

Nowe życie wciąż trwało, stare zostawiłam za sobą. Minęło wiele lat od chwili gdy usłyszałam smutne

wieści o mojej rodzinie. Fascynujące, jak przez ten czas uległ zmianie mój tok myślenia. Wszyscy wiemy,

że zimowy pejzaż pól i lasów, suto przyprószonych śniegiem, wiosną staje się nie do poznania.

 I nikt nawet nie przypuszcza,że podobne procesy zachodzą w nas samych. Kiedy pierwszy raz

 usłyszałam o losach rodziny, czułam się przysypana grubą warstwą śniegu. Z czasem trzaskający mróz

 zelżał i odsłonił nieznany mi dotąd krajobraz. Nie wiem czy mnie zrozumiesz, ale przed debiutem

mój umysł przypominał ogród pełen kwiatów nieśmiało puszczających pierwsze pędy z ziemi.

Jeszcze nie umiałam powiedzieć co z nich naprawdę wyrośnie, lecz przyglądałam im się z podnieceniem. "