my head is a jungle.

To był czas żeby zrobić porządeczek. Pożegnałam się z tymi żałosnymi, ale tez zabawnymi i

przywołującymi wspomnienia dowodami mojej własnej głupoty.

Jakże to było kiedy moją głowę zaprzątały tylko takie błahostki?

W każdym razie ja nie o tym chciałam. Jak to się wszystko szybko zmienia i jak ten czas szybko leci&

Jakby przecieka przez palce jak piasek. I im mocniej chcesz go zatrzymać, tym szybciej ucieka. Jeszcze

przed chwilą martwiłam się czy zdam maturę i czy dostanę się na studia i znajdę pracę.  Otóż, maturę

zdałam z wynikami, które przewyższyły nawet moje oczekiwania. Znalazłam pracę. Na studia

dostałam się wszędzie, gdzie złożyłam papiery.  Ostatecznie pozostałam przy moim wymarzonym

kierunku. I bardzo prawdopodobne, że pożałuję tej decyzji.  Pewnie będę musiała zrobić kolejne

studia, ale właściwie kiedy jak nie teraz mam popełniać błędy? Jestem młoda, nie mam zobowiązań w

postaci mojej własnej rodziny, która muszę wyżywić . To mój czas na popełnianie błędów. Potem

będę miała zbyt dużo do stracenia..

Właściwie koniec końców, studia bardzo zachęcają. Pewnie jak przyjdzie co do czego (czyt. do sesji)

będę śpiewała inaczej. Ale obecnie jestem bardzo podekscytowana. Ciekawe jak bardzo rożni się to

od liceum&?

I jeszcze jedno: błądzę SAMOTNIE. Jak w ciemnościach z wyciągniętymi przed siebie rękami i czekam

aż coś mi się nawinie pod ręce. Tylko, że za każdym razem gdy już czegoś dotknę to od razu to

wypuszczam. Gdzie się podziały wszystkie te osoby, na których tak bardzo mi zależy (bądź zależało..

już sama nie wiem)? Gdzie ci przyjaciele, z którymi spędzałam każdą wolną chwilę i dzieliłam się

wszystkimi troskami i radościami? Wszyscy jakby zapomnieli że istnieję. Czy to moja wina? Czy to ja

coś źle zrobiłam albo czegoś nie zrobiłam? Czy po prostu się starzejemy i tak to już jest?

Tyle pytań i żadnych odpowiedzi.