Bzy, bzy...

Bzyku, bzyk.
Piękne bzy (i jakieś inne kwiatki) sprzed tygodnia. Trzeba porobić nowe zdjęcia, bo kwiaty się otworzyły. 

Muszę zainwestować w taki sprzęt, jak ten, który mi udostępnia moja kuzynka. Lubię zdjęcia. Lubię robienie zdjęć. Od "cyknięcia" pierwszego zdjęcia wszystko widzę w kadrach. Wszystkie przepiękne momenty chciałabym sfotografować, ująć na jednym malutkim zdjęciu i zachować dla siebie, do końca życia. 
Zdjęcia to takie małe wehikuły czasu. Można cofnąć się do wspomnień sprzed wielu, wielu lat. Dziś robimy milion zdjęć i nawet nie myślimy o tym, że kiedyś będą dla nas źrudłem powrotu najpiękniejszych emocji i wrażeń. Fotografia rozwinięta jest na tak wysokim poziomie, że uchwycić możemy piękno każdego momentu, czy osoby, bez większego wysiłku (wszystko robi autofocus, czy inne śmery bajery). Jednak największą duszę mają te zdjęcia, które swoim pięknem, jak na długowiecznosć, zadziwiają nawet współczesnych profesjonalistów.

No cóż. Takie małe "co mi w głowie siedzi". 

Chcę mieć ten aparat 
#portfolio

Bo lojo.

 xxx