579 .

A co, jeśli próbując nagiąć granicę, nagniemy ją za bardzo ? Jak będzie wyglądać świat ? Będzie kontrastowy ? Zmieni swoją barwę i przekaz ? A może właśnie będzie lepiej ? Jedna wielka niewiadoma, którą z dnia na dzień poznaję coraz bardziej. Niedługo będzę znała ją lepiej niż samą siebie. Tak obca, a jedka każdemu wydaję się bliska i łatwa do ogarnięcia. Może w pewnym momencie przestanę to wszystko rozumieć i zaślepiona otaczającym mnie światem i ludźmi zacznę iść w stronę, w którą nigdy nie powinnam była iść..? Co, jeśli nigdy nie uda mi się spełnić marzeń, lub pochłonie mnie wir codzienności ? Jeśli pogoń za szczęściem stanie się monotonnym spacerem po szarym chodniku i tylko czasami będą usiłowały przebić się przez brudne betonowe tafle resztki zieleni ? Człowiek jak to człowiek, będzie chciał ją zniszczyć, bo to chwast.. Bo on nie ma prawa bytu na nienagannej szarości. Może ja też jestem takim chwastem, którego trzeba wyrwać z korzeniami, żeby nigdy więcej nie miał możliwości odrodzenia się ? A może już dawno zabrano mi to, co było we mnie wyjątkowe i teraz jestem tylko kolejną szarą myszką uciekającą w popłochu prze tyranami ? Co jeżeli moja wyjątkowość, którą kiedyś wytykano mi palcami, zniknęła bez śladu ? Czemu uciekam ? Czemu tyle pytam ? Dlaczego nadal tu jestem .. ?