zamknijoczy.

Buka - Zamknij Oczy

dziś zamknę oczy, policzę do dziesięciu,

pstryczek, nim otworzę je, życie nabierze sensu,

kolory tęczy znów chwycę bez trudu,

bo życie to największy ze wszystkich cudów.

każdy organizm to mapa i plany ze szczegółami.

spójrz na wielki cud, jakim jesteśmy tu

i nawet setki słów go nie określi, no cóż!

ale drogi do szczęścia to kręte schody.

czy naprawdę wszystko jest przypadkiem losowym?

nie sądzę. sposoby, by odnaleźć prawdę, są w Tobie.

jednak zdobi je odwieczna głębia wymowy,

tego, co nie może przejść nam z serca do głowy.

jak linie papilarne, unikalna każda z sekund.

i nawet, gdybym nigdy miał nie zrozumieć sensu,

dzisiaj dziękuję za ten dar, bo to coś więcej.

namalowany przez wszechświat bez pędzla w dłoni.

nie trzeba więcej, tylko ufaj nadziei,

nie trzeba więcej, tylko pamiętaj o nas,

przeciw wszystkiemu, co ciągle nas dzieli,

przeciw wszystkiemu, co chce nas pokonać.

na losu kartach znów spiszemy strofy,

sumując nasze dokonania i głupoty.

uczuć dotyk znów przyniesie uśmiech,

karmiąc nas tym, co ludzkie, aż w końcu uśnie.

by wrócić później i zachwycić sercem,

balans na równoważni: smutek i szczęście.