;P

Chciałabym chociaż raz obudzić się nad ranem przygnieciona Twoim ciałem i objęta silnymi ramionami tak, jakbym była najcenniejszą rzeczą jaką kiedykolwiek trzymałeś.

Nie lubię, kiedy całujesz mnie tuż przed odejściem, bo przez kolejne długie godziny czuję miękkość Twoich warg, która nasila tęsknotę.

Dlaczego nie możesz mnie po prostu złapać za rękę i powiedzieć, że nie ma problemów, z którymi sobie nie poradzimy?

Pamiętam, jak mówiłeś, że kochasz. Tak, mówiłeś, bo już nie mówisz..

Szkoda, że nie wiesz, jak bardzo Cię kocham. W sumie.. Wiesz, ale nigdy nie zrozumiesz na jak wiele sposób Cię kocham i kim dla mnie jesteś.

Nasze spotkanie? Tak inne, niezwykłe i niespodziewane. Magiczne.

Kto by pomyślał, że jeden facet może obrócić mój świat o 360 stopni w tak krótkim czasie.

Szkoda, że nie czujesz się wyjątkowy wiedząc, jak wiele dla mnie znaczysz. Szkoda, że nie rozumiesz, że przed nikim wcześniej nie otworzyłam się tak, jak przed Tobą.

Zawsze chciałam, żebyś mnie pokochał, a kiedy to się stało.. Nie, nie umiem opisać tego, co wtedy czułam, bo nie da się tego opisać słowami.

Lubiłam Twój ciepły oddech na moim karku, kiedy spałeś przytulony do mnie. Czułam się wtedy cholernie potrzebna i kochana, a teraz wpatruję się w puste miejsce obok mnie i zastanawiam się 'dlaczego?'.